Unutma ve utanma cahilliğinden, her şeyin cevabını bulamazsın. Sessizlik bütün kimliğini sarar sonrasında içinden çıkamazsın. Sıkar seni, ter basar tenini, gözlerin kan çanağını içinde hayatın eksik parçasını tamamlamaya çalışırken, bazen çok içip unutup, sonra ayılıp bir nefes alırsın. Bazen de tüm nefesini kaybeder, ayılamayıp, başarılı bir intihar mektubu iliştirirsin en son okuduğun kitabın arasına, hayatını daha anlamlı kılmak adına. Gözyaşlarının hoyrat dalgası arasında kalemin kağıtta bıraktığı izde...