18 Ağustos 2014 Pazartesi

Bir fincan kahve ve biraz umut. 

İnsan değişmiyor sadece biz çıkarlarımız için kullanamadığımız an değiştiğini düşünüyoruz hepsi bu. Yinede "değişim" adından bir kelime ile basitleştiriyoruz bu durumu. Olsun. Kelimeleri istediğimiz yerde kullanma hakkını beynimiz bize vermişti doğarken ve istediğimiz gibi savurabiliriz kemiği olmayan dilimizle.

O değilde... 

Gitmelerin gelmiş yine. Yahut ben gittin diye düşünüyorum. Bilmiyorum. Gittin. Gittim. Gittik. Ne önemi var ki gidenlerin. Gitmelerin. Gitmelerimizin. 

Bir başka akşam güneşin batışını daha geçe kalırken izlemek için gittin. Kuşkusuz en geç battığı an sabahın en geç olduğu an. Elbette bana göre ya da sana.

Dikkat et, insan unutabiliyor zamanla...

Kafkaesque

Dün gece masumiyeti gerçeklikten silinmiş. Flu, ağır aksak rutin fizik kurallarını reddediyordu bünyem. “ İyi değilim ” diyordum sürekli, ...