...
Çok geç olmuştu. Suskun bir vedalaşma, sanki bir beklenti vardı. Cama ellerini dayamış, gözlerimin içine bakıyordu. Gözlerinin içine baktım. Gülümsüyordu. Gülümsemesi sanki anı durdurmuş, yanılmıyorsam hiç bir şeyin hareket ettiği gerçeği yoktu. Bunu sonra fark ettim. "İyi akşamlar" dedi ve gözden kayboldu. Uzun bir zamanın hızıyla çarpımı sonrasında konuşulanlar; Ona "seni seviyorum" dedim... Belki de sırf bu yüzden aynı soru dönüp duruyordu aklımda ve hiç olmadığı kadar yağmur yağıyordu.
beklenildiği gibi...
K(a)dına
(devam edecek)
