Bazen yalnızlık senide öldürüyor mu?
Okurken, takılıp kaldığın mısralar,
Yağmurları sevdiğimden,
Pencerende izlediğin oluyor mu?
Suskunum, sensizlik adına ne varsa,
Sessizlik adına sardığında benliğimi,
Sevdiğim kokuyu, rüzgâr alıp veda ediyor.
Ve sessizliğin, kahrediyor, saklandığın o koca
şehirde.
Demiştim ya gitmelerin, yoruyor.
Tam geldin, bahar geldi, geldim derken.
Yoruluyorum…
Sessizliğinin ardında, gözyaşlarım dökülüyor,
Büyüdükçe masumiyetimi yitiriyorum.
Bu yüzden suskunum, bu pis karanlığımda.
Uzaklarda, yorulduğunda, yalnız kaldığında,
Boş kalıp titreyen dudaklarının arasında,
Son sigaranı söndürdüğünde kül tablasında,
Beni hatırla.
