30 Ekim 2018 Salı

Nefes Alabildiğim Bir Aralıkta Kısacık Bir Yazı

İçiyorum, çokça, unutmak için yinede beceremiyorum...

İyi akşamlar sayın dinleyen, İnsandan Öte burası!

Duyuyor musun  beni? Yazdıklarım sana ne anlam ifade ediyor. Kimim sende ben. Kan, ter içinde sabahı zor eden bir bedenden söz ediyorum. Hiç bir zaman geceye teslim olmasa da gün boyunca acıyan bir beden. Gecelerce... Geceler çok karanlık. Duyuyor musun uzaklarda? Uzanmış boylu boyunca, sözcükler boğazımda düğümleniyor. Bağırmak istiyorum çoğu zaman, en çok metro altında, sırtımı dayamışken soğuk duvara. Gece eve dönüşlerimde yani. Dönmek istemiyorum. Başım dönüyor, sarhoşum belli. Kalabalığın hareketine katılıp ilerlemek istiyorum. Onlar durmasın ben yanlarında koşturayım istiyorum. Zamanı geldiği her vakit, cehennem kuyusuna düşüyorum. Ateşler içinde değil, kanlar içindeyim ve hiç umurunda değil...  

K(a)dına
Hayat senden kalanlar için pek zor şimdilerde
...

Kafkaesque

Dün gece masumiyeti gerçeklikten silinmiş. Flu, ağır aksak rutin fizik kurallarını reddediyordu bünyem. “ İyi değilim ” diyordum sürekli, ...