11 Kasım 2017 Cumartesi

Şehir Günlükleri 8

Sana bir çaresizlikten bahsediyorum.

Hava soğuk bu günlerde, hafif puslu öğlene kadar... Kahve içmiyorum bilmediğim yerlerde bir süredir. Ankara yoğun ve yorucu düşüyor. Çıkmıyorum sokağa eskisi gibi. Bana kuru ayazı başka bir şehirdeki kıpkırmızı yapan vücudumuzu hatırlatıyor. Parmak uçlarımızın delice üşüdüğü, el ele tutuşmakta bile zorlandığımız. Yüzümüzün soğuktan yandığı... Güneş orada da vardı. Güneş bugünde vardı. Güneş bir süre daha var, kışa dönemedik henüz kapkara bir gökyüzüyle... 

Karanlık! Kapkara, orada karanlık bir akşamda gözlerinin maviliğine vuran bir sokak lambasının altında resmin var. Daha mavi, daha huzurlu... 

Seni suçlamak istemem ama uzayan gecelerimin sebebi sensin. Ha bir de yokluğunun ciğerlerimi ezdiğini duyarsan inkar edemem. Bir yokluğu anlamış ben, şimdi dürüst olmak gerekirse kahroluyorum. Yaptıklarıma, senden kurtulma istediğimde ki acının altında eziliyorum. Yine de yapmalıydım. Vazgeçmeliydim, unutman için acı çektirsem de haketmediğin halde yapmalıydım.

Üzgünüm. 

Bir kaç eşyan bende kalmış. Rakı içerken karşımdaki kadehin yanına koyuyorum. Merak etme rakıyı çok kaçırmıyorum. Sakın üzülme bu hallerime sen kadar iyiyim, sen kadar mutlu. Kimselere şikayet etmiyorum seni. Fakat bir çok konu var aramızda rakı içmek lazım gelen. Haksızım bazı yerlerinde doğru ya hayatın... Seni kendimle öldürdüğümden, aşkı üzdüğümden, ben daha çok üzülüyorum. Sümkürerek ağlıyorum. Sinirleniyorum, susuyorum, büyüyorum, kocaman oluyorum. Kendimi arıyorum, kimliğimi veriyorlar elime, diyorlar öğretmensin, öğretmeliyim yaşarken en doğru neşeyi. Bir fırtına kaç kişiyi savurur anlatmayım onlara...

Yinede iyiyim. Sadece yoksunluğunu henüz atlatamadım. Oksijen ve alkol bağımlısı. Sigaranın nefes bağımlısı...

Bir sessizliği paylaşsak da seninle, uyumadan bekliyorsam seni, Ümit Yaşar'dan daha büyük bir ihtimalle;

...
Belki de hayata yeni başlarım
İçimde küllenen kor alevlenir
Bakarsın hiç gitmem kölen olurum
Belki de seversin beni kim bilir                                                      
                                                    Ümit Yaşar Oğuzcan

Kafkaesque

Dün gece masumiyeti gerçeklikten silinmiş. Flu, ağır aksak rutin fizik kurallarını reddediyordu bünyem. “ İyi değilim ” diyordum sürekli, ...