O yumuşacık, duru, o insanın başını döndüren sesini özlüyorum, aşkından ölebilirim fakat yaşamak bir kez daha duyabilmek için sesini... Sesin diyorum, öyle güzel bir tınısı var ki cezbediyor ruhumu.  

Buluşmak Üzere

Aklın akşamlara çekilip çoğullandığı bir zaman
Sen rapunzel yıllar öncesinin hareli masalından
Kırmızı bir turnanın ballı kanatlarından doğrulup geldin
Avuçlarıma avuçlarını bıraktığın gün, utangaçlığını
Yazıyorum bakışlarının satır aralarına
Karşı konulmaz bir cennet uzanıyor sonra gülüşünde
Çünkü ben içinde simsiyah bir evren iken,
Bir renk olarak gökkuşağını bıraktın
İşte o gün mavinin ayrı bir havası, yeşilin özel bir şıklığı
Kelimelerin bir çocuk kalbi gibi haylaz hali
Uzandı yeryüzünden gökyüzüne otuz yıllık ömrümde
Zamanla biriktirenle biriktirenin birbirine karıştığı 
Modern çağın gereklerine inat, arabesk bir başlangıcı
En muazzam yerinde bir duayı, tamamlamışken seninle
Giderken ağır metal bir kapıyı örtmek gibiydi ayrılık anı