Özlüyorum, hüznün hiç bu kadar çaresiz bıraktığını görmemiştim yüzümü aynalara baktığımda. Aynalar daha soğuk gösteriyor artık, kırgınım onlara. Ne zaman aklıma düşse yokluğun gözlerimi kapatıp hayalime seni düşürerek yutkunuyorum. Kimse sen olamadı, ben dahil kimse senden sonra olmadı.Gülümsüyorum şu an kendimce bu satırları, ufak bir blog sitemde paylaştığım için. Bu gün ve yarının nasıl olacağına aldırmadan, belki yeni geçmişime engel oluyorum yazdıklarımla. Benimle bir hayat geçirmenin mümkün olmayacağını biliyorum belkide bu yüzden yeni bir tenden uzak durup kirli düşlerimi anlatıyorum. Cidden bu sabah kalktığımda yine özledim seni. Yine yokluğunun haberi gelmişti yüzümü çevirdiğimde yastığımın sol yanına, soğuk duvar sıcacık tenime dokunmak için uzanıyordu boylu boyunca. Hiç bu kadar düşüyeceğimi bilmezdim oysa.
Yarında seni düşüneceğim, sen bu satırları okusan da okumasan da ben yine bir gün sana yazacağım.
Özlerken...
