Sen Hep Böyle Kal

Giderken bıraktığın sözlerdi,
Beni üzen bugün derinden.
İnanmıştım oysa dudaklarından dökülen sözcüklere...
Giderken demiştin sen;
'Gerçekten sevmesem ben, başlamazdım sana giderken'
Öyle değilmiş, anlıyorum yeni yeni...
Oysa daha önce hiç inanmamıştım,
Bu ilkti! İlk defa bu kadar saftım,
Bir kadının dudaklarından dökülen kelimelere.
Bir daha nasıl inanabilirim, söyler misin?
Umutlarım, sevgim, kurduğum hayallerim,
Ben hiç böyle sevmedim.
Sen hep böyle kal.
Ben giderken bıraktığın yalana inanayım.
Sen kirletme kelimeleri.
Sen hep böyle kal.
Düşünme beni, iyi bak kendine.
Karanlık sararsa bir gün bedenini, korkma!
Uzan, uzat ellerini...
Gökyüzünde yıldızlar çizdim sana.
Ellerimle, dokun aydınlatsınlar yüzünü.
Değişmedim, hala benim...
Bul gecenin içinde beni, yanındayım.
Bir masalın içinde,
Sahipsiz seni beklemekteyim.
Sen hep böyle kal.
Beni inandırdığın gibi kendine.

İnsan kimi gerçekten sevse

İlk o gider hayatından

Kime gerçekten değer verse

İlk o acıtır bedenini

Öyle çok sessiz kalırsın ki sonra

Artık duyan olmaz seni

Kendinden uzaklaşmak için gider insan

Uzaklara çok uzaklara

Unutmak için, unutulmak için...

Keşkeler Olmasaydı, Keşkem Olamazdın !

Her seçtiğim kitap seni anlatıyor. Başkalarının yazdıklarında ne çok sen vardın. Sadece ben yazdıklarım değil onlarda senden esinlenmişler yazarken kelimeleri. Seni tanımak için yaşamak gerekmezmiş. Bir kez daha anladım. Yaşamayı sen istediğin için yaşayabilirmiş insan. Keşke diyorum keşke hiç başlamasaydı. Arkadaş olsaydık hep. Hep aklında olurdum böylece ve gözlerin gözlerimin içine bakmaya devam ederdi. Kendi kendime konuşmalarıma şahit oluyorum ara sıra. Diyorum görmeseydik bakışlarımızı. Sussaydık ilk zamanlarda olduğu gibi. Adım atmak yerine adımlarımızı yavaşlatsaydık, bu acıyı çekmeden önce. Yine de yaşanmış bir hikayenin üzerine notlar düşüyorum. Çok şey öğrettin bana, çok şey anlattın ve birlikte çok güzel kararlar almıştık. Bu kadar kısa bir süre içinde binlerce insanın yapamayacaklarını yaptık. En azından inandık birbirimize ya da ben inandım sana kendimce. Geldiğinde en çok gitmenden korkuyordum. Bana onu da öğrettin, giderken. Şimdi senin bana hiç yükleyemediğin 'seni seviyorum' sözünün bütün anlamlarını toplayıp, bir dilencinin avuçlarına bırakıyorum bu gece. Artık ne aklına gelirim, ne başına, ne de yanına. Hatırlamazsın, özlemezsin, yokluğum yüreğinde yer tutmaz. Sarılmak istemezsin bana, ben'sizlik seni üşütmez çünkü. Nerede bıraktıysan bizi orada dururuz. Vedalarda giden kalır sevgilim, kalan gider kendinden.