27 Eylül 2018 Perşembe

Bizim Yalnızlığımız Güzeldir

Sessizce geçiriyorum zamanı son sözlerini yazdığından beri,
Okumadığın çokça satırlar yazıyorum, şehrimin sokaklarında,
Yağmurun tenhalaştırdığı günleri adımlıyorum,
Yorgun bedenim, uykulu gözlerim, yeşiline hasret
Gözlerime düşen bir hayale takılıyor aklım,
Gülmek istiyorum, içim izin vermiyor, kırık şerit
Bir gerçek dağılmış, sıkıntım baki, yol sessiz
Yüzümü yırtıp yakıyorum kederimden
Sessizce geçiyorum sokaklarından şehrin, hava kurşun gibi ağır
Yeni ve eskimiş bir hayat,
Soluğumu kesen yokuş, sigaramın ağırlığı, ölçülecek bir şey değil
Öldürecek bir şey bu
İnsan sayısına bakarsak ben yalnızım galiba,
Kendi fikirlerini taşıyan hastalıklı bir çocuk,
Süresini doldurmuş hayat, zırvalayıp duruyorum 
Üstüm başım sırılsıklam, başka bir zaman anlatırım
En baştan soruyorum, durakta sormadım say
Kal, kal, kal...
Ben bildiğim lisanda tarif etmeye çalışıyorum

Kafkaesque

Dün gece masumiyeti gerçeklikten silinmiş. Flu, ağır aksak rutin fizik kurallarını reddediyordu bünyem. “ İyi değilim ” diyordum sürekli, ...