Sen ve ben ve bize verilen haller,
Çirkinlik saydık bir yenilgiyi,
Oysa…
Şairim, tıkanmam burada başlar;
Senin bırakıp, bıktığın yerde…
Seninle başladı, sürgününle sürüyor şimdi.
Buluşuyorduk ya ağaçlı yolda,
Gün soğuyor, ellerine bakıyordum kaçak.
Gecenin birleştiği gökyüzü, büsbütün kısık
gözlerimizle,
Tüm melekler izlemeye hazırlanıyordu bizi, uyumadan.
Biz seninle hayatın kirli kaldırımlarında durmuş,
Oturuyoruz ya pis bir istinat duvarının üstünde el ele
Dudaklarımızın arası gidip geliyordu ya, en derin
mesafe
Sen yanlıştı de buna, karşılığı hüzündür bende.
Farklı ibadetleri yasaklı gelmişti aşkın ne olduysa
Ondan sonra, ki her gece, kaybediş senfonisi
İçimi saran suskunluk kokusu,
Aşırı kurulmuş, göz karası, renksiz sözler
Yenildik ve sustuk işte.
Öyle çok kaybettim ki
Bir uzvum yenilgi oldu artık.
Ne dersin büsbütün yutsam mutsuzluğu,
Ulaşırmıyımdım mutluluğa,
Öyle olmuyor ama ve Saat 3.00
Gece hiçbir zaman iyi olmayacak yoksunluğunla
