yeni bitmiş çay bardaklarında

dostluğu, sevgiliyi, özlemi arıyorum

şehir bulanık bir havada

kül tablalarına söndürülmüş sigara izmaritleri

git gide artıyor

Sessizce Beklemek

Giderken göze almaktı her şey

Bırakmak, kendi ellerinle yükselen hatıraları

Veda bu olsa gerek

Başlangıç ya da başlamak gerekli olduğumuz an

Duyulması gereken cümleler

Kurulması zor kelimelere gebe

Ayrılığın rüzgarı sıcak

Bunaltıyor geleceği

Yalnızız

Gerçekten böyle mi

Susadığın zaman su içmemek 

Önce ağzının kuruması

Sonra boğazın ve hafif yutkunmaların

Kadar gerçek mi her şey?

Uyuyamadığın geceler

Rüya görmemek için

Yorulursun

Gitmek istersin 

Gidebilmek daha uzağa

Bir daha görmemek için

Gülümsersin, sadece dudaklarınla

Bittiğini kabullenmek kolay değil

Hep bir 'ya' kalıyor içinde

Susarsın

Zaman geçiyor hızla

Yaklaşmak gelişine, hissederek

Anlamsız bekleyişler

Sonu hüzün olan

Kaybettiklerin bununla sınırlı değil

Daha fazla kaybediyorsun

İçinde dönüp durdukça bekleyiş

Huzursuzsun

Gri Kentin Öğrettikleri

tecrübeler kelimelere döküldükçe güzelleşiyor

şiirde, şehirde, yaşadıklarımızda güzel

biz kaldırımın resmiyet olduğu yerde doğduk

ve uyanınca gördüğümüz her semtin duvarında

geceden yapılma, sprey boyalarla yazılmış

aşk notları, devrim manifestoları, yasaklar

anıları kahverengi şişelerle tazeliyorduk dostlarla

sakaryada, konurda, olgunlarda, tunalıda

koşulları her zaman eşit gelmeyen denklemi

ceplerimizi yoklayıp çözüme kavuşturarak

somut bir şeyler koymaya çalışıyorduk ya da anlamaya

kimin canı sıkkınsa onu hakkı fazlaydı ama

çöktüğümüz kaldırım taşlarında, siyasetten konuşuyor

denk kafalar olduğunda konu futbola kadar uzanıyordu

çekirdek üstü kola muhabbete eğlenceydi

polaroid bir film karesine şimdilerde sığdırılmayacak

aşklar yaşıyorduk, platonik olduğunu herkesin bildiği

sigara içiyorduk park köşelerinde okul çıkışı

hayatın orta yerinde, kimsesiz bırakılmış çocuklar gibi

hep bir umudun peşinde yol almaya çalışıyorduk

gün geçtikçe kötü hatıralarında biriktiği

çocukluğumuzdan sıyrılıp daha bir büyüyorduk

sonra sırtımıza en büyük tekmeyi

en çok sevdiğimizden alıyorduk kuşkusuz

bir şekilde yuvarlanıp yeniden yola koyulmasını

biliyor ve gri kentin içinde öğreniyorduk

devrimlerimizden, sevgilerimizden söz ederek

Artık gecelerin gündüzlere uzanmasına gerek yok. 

Kim nerede olmak isterse orada kalsın. 

Üstüme gelmeyin. 

Hayat bir mavinin altında ki huzur değil. 

Karanlık ne kadar başımın üstünde durursa o kadar mutluyum, o kadar umutlu. 

Kaybettiklerimin sayısı yaşımla orantılı ve kaybettiklerimin hiç bir açıklaması yok. 

Neden kaybettiğim, neden yaşamak zorunda kaldığımın anlamı yok. 

Yalnızlık bir kanca olmuş üstümde o bana değil ben ona tutunuyorum. 

Zamanla alışıyor insan yalnızlığa.

Sudaki denge bende olsa, su-sardım.

Zaman olgunlaştırmış bizi

Peki, eskittiğini kimse fark etti mi?

Her şeyin bir nedeni

Her kaybın bir özleyişi

Her tercihin bir vazgeçişi

Böylesi bir denklemde yüzüyorduk 

Bir bahanesi vardı olmamışlığımızın

Özü ve kabul görmüşlüğü

En eksik yanlarımızın

Kendini tamamlamaya beş kalmışlığımız

Kalıcı olamamaktan yana

Buymuş yani "olmak"

Bitebilmekteymiş

Senin için hep "olmamak"

Alfa!, Lazy eight!, Temel sekiz!, Yelkenler fora!,

k(a)dına.