15 Şubat 2015 Pazar

Benimki bir varoluş çabası
 Şiirlerimi hep aşk için yazıp durdum
Tanıdığım kadınların birbirine benzemediği doğruydu
 Ve kaybolan kadınlar gördüm, acımasızca
Bazı insanların ahlaktan uzak düşüncelerinin içinde
 Kendimi onlarla aynı cinsiyette olduğumu düşündükçe üzülüyorum
Hiç mi sevmedi diyorum bunlar, hiç mi değer vermedi
 Hayat insanları hep üzme çabasını sürdürüyor
Kimisi için yaşanılmaması gereken bir andan dolayı
 Kimisi için başkalarının yaşadıklarıyla
Nereden başlayacağını bilmeden yeniden insan, tekrarlıyor
 Bir gün mutlu olabilmek için
Bir gün “adalet” kelimesinin anlamını bulmak için
 Kaybettiklerimizle ve kaybedenleri izlediğimizde 

Kafkaesque

Dün gece masumiyeti gerçeklikten silinmiş. Flu, ağır aksak rutin fizik kurallarını reddediyordu bünyem. “ İyi değilim ” diyordum sürekli, ...