Üzülmeye Değmez Asla

İnanmıyorum kimsenin mutlu olmadığına.
Hayat dediğin yirmi dört saatten oluşmuş,
Zaman kaygısı.
Zaman dediğin; gülmeden geçmez asla...
Bakma sen en dertli insanlara.
Aç şarabı ver elinin altına,
Çeksin kafayı bulsun latifeyi, sedayı.
Ya da al karşına, anlat ondan farklı olanı.
Üzülmeye değmez,
Çünkü insanı üzen yalnızlıktır.
Ne dost ister, düşman başa bela.
Ne sevgili ister, alışınca gönül yalnızlığa.
O zaman ne küsersin hayata...
Ya duâ et, yada kûfür.
Ağlayıp durma boşa...

Yolcuyuz Hayatta

Kendini bir şey sanma.
Bildiklerini, yaşadıklarını kendine sakla.
Aklımdan geçenleri bilirsin,
Zaman her şeyi anlatır nasıl olsa.
Gözlerini bir gün yeniden açtığında,
Kurtulduğunda karanlıktan.
Sen de anlayacaksın.
Yolcuyuz hayatta.
Kelimelerin ardına saklanmış yokluğumuz.
Bizi biz yapan değildir...
Ben seni unutmam kolay kolay.
Ben aynı değilim şimdi hayatta.
Tanıdığın günden bu yana,
Değişen değiliz,
Değiştirenler biziz.
Unutma herkes aynı değil hayatta,
Ama sen bildiklerini kendine sakla.
Bir gün çıktığında karşıma,
Otur yanıma bana eskiyi anlatma.
Dediğin gibi insan yargılanmaz,
Geçmişiyle asla...
Unutma! Benim dediğim hep var aklında.
Kusursuz sansan da yaşadıklarını,
Özgür olduğunu hatırla.
Özgürlüğünü geri kaybedeceğinden değil...
Söylemem gerekirse;
Şimdi beni iyi dinle...
Bir şeylerin kalıcı olmasını istiyorsan hayatta.
Önce kendin inan buna.
Çünkü değişiyorsun hala.
Zamanla çözeceksin gerçeği,
Takma söylediklerimi boşa...