Bazen bir meselede ısrarcı olmak sonucu değiştirmez. Bazen de ilk denemede olmaz, daha çok, çok daha çok denemek gerekir. İnsanın talihi de ekseriyetle tuhaftır, denemesi gerektiğinde pes eder; vazgeçmesi gerektiğinde ısrar. Bir Japon atasözü der ki; "Yedi kez düş, sekiz kez kalk." Düşmeyi bilmeyen kalkıp yol almayı öğrenemez... Bu yönüyle düşmek ve tekrar denemek, belki de ihtiyacımız olan tek şeydir.
İyi akşamlar sayın dinleyen, İnsandan Öte burası!
Düşmek ve kalkmak ayrımında olmadığımız yerdeyiz. Yanlış ve doğrunun ne olduğunu bilmediğimiz bir kaosun ortasında. Elime klavyenin tuşları takılmış aklıma geleni yazıyorum. Ben bir ayyaşım, deli, dertli... Hüzün kapısından çıkamam, işte öyle kederli. Kaybettiklerim, eksilttiklerimle ölçülü. Bu değişmeyen ben. Bu kaosun merkeziyim. Yine de yazmayı ve yaşamayı seviyorum. Bu yol nereye kadar gidecek bilmiyorum, ne var yani gerçekten korkuyorum, yinede geçecek bir gün biliyorum!
İnsan tuhaftır. Hem unutmak istediğini söyler, hem unutmak istediği meseleyi, kişiyi -her neyse- sabahtan akşama cümlelerinde taşır. Bu bir unutma değil unutmama çabasıdır ve herkes farkındadır. Kierkegaard, "Fakat unutmak gerçekten sessiz sakin bir iştir." der. Hiçbir hatırayı ve hiçbir insanı bağırıp çağırarak unutamaz insan; maalesef...
Var ol.
K(a)dına
Tadımlık
O kadar güzel bakıyordun ki, aşık olmamak mümkün değildi
