Bazen Hayat

Nisanın başında bir şeyler olmuştu, ve sonrasında da. Bir daha hiçbir şey nisanın öncesi gibi olmadı. Öncesi ve sonrasını iki ayrı insan gibi anımsıyordu şimdi… Neden sonra, kente vardığında ki sabah düştü aklına. Giderken pek az şey hatırlıyordu, otobüse bindi ve düşüncelerinin soğukluğu uyutmuştu bedenini. Otobüsten indi, gar binasının önünde duran taksiye binip, şehir merkezine gitti. Işığı seçti, Otel, içeri girdi. Bir gece dedi, adam tek söz etmeden, ödemesini alıp, anahtarı teslim etti. Yatak, üstü battaniye, gri duvarlar, ayna, komodin, anahtarı kapının arkasında bırakıp yerleşti. Uyudu…

Masa, dağılmış bira şişeleri, biraz iyileşme isteği, yorgunluk, aklında ki karmaşıklık, gözünü yavaşça odanın tavanını tarayarak pencereye doğru indirdi. Sakin bir müzik, inatçı bir baharın kısa süreli yaz görüntüsü, sokaktan geçen öğrenciler, motor sesleri, havanın kıştan kalma kömür kokusu, içi çekiliyordu. Susuyordu, içtikçe ağır bir mide bulantısı, zar zor düşünüyordu. Sessizlik, son şişenin, cam masadaki sesiyle bozuldu.

Yerinden kalktı, kapı, sesi, kominin, odanın kapısını çalması, “nereden geldin sorusu, hoş geldin, iyi yere geldin, burada kimse kimseye ilişmez, kimse kimsenin hakkını yemez, herkes işinde gücünde” beyanlarına, yürekten inanmak istiyordu. 

Günah

Susmak bir zarafet, sessiz bir eylem, dile getirilemeyen bir öfke. Ona içindekileri söyleyemediğin zaman akışı, yelkovanın öyle kıvrak hareketleri, akrebi altmış adımda kaç kere zorlayabilir ki. Güvenip bırakamazsın, kendini. Kimsesiz bıraktığın bir çocuğun günahına ortak oldun unutma! O da sana güvendi bıraktı kendini, hatırla!

Güven; erimiş mumun sıcaklık altında akan yoğunluğu, geri nasıl getirebilirsin eski şeklini durdukça. Ters yollara sapma! Sen onu bulamayacak kadar kısılmışsın hayatına. Gündüz yaşa, gece öl yalnızlığını tattığın o anlarda, özgür olmadığını unutma. İçinde yendiğin, yenildiğin binlerce savaş hikâyesi ve bekleyeceksin gece bitene dek. Yalnızlığının tohumlarının filizlenmesi için doğacak gün ışığı, bahar esintisi. Gölgen ne kadar narin ve kırılgan görünecek.

Sonra daha sonra huzurun zevkli lüksüne kapılacaksın... Evet, bu bir günahtı, bu bir ayıptı; ama dünün, doğruların geride kaldığı zamanın günahı olduğunu anlayacaksın. Mum erimiş, gölgen büyümüş, sen yemyeşil bir çınar ağacı gibi rengarenk kuşları beslerken dallarında, bir orman olacak dünya, bir balta izi gözdenin en altında yeşilini beyaza döndürecek ve şiir olacaksın, mürekkep ıslatıp gövdeni mavi işlenecek, bir günahı temize çekmek için bir çocuğun ellerinde.