Tüm yaşamı boyunca sadece doğduğu ve öldüğü anda masum olur
insan. Arada kalan, yaşam adını verdiğimiz hayatında ise kötülüğün içindeki iyiliği ararken, iyiliğin içindeki kötülükle
yüzleşmekten başka gerçek olan nedir ki... İşte bu yüzden doğduğu ana aittir insan. İşte bu
yüzden doğmak ölmektir aynı anda. Çünkü her canlı ölmeye doğar.
İyi akşamlar sayın dinleyen, İnsandan Öte burası...
Yine uzun bir süredir yazmıyorum, yazamıyorum, kelimelere dökemiyorum düşüncelerimi, anlamsız bir karşıtlık oluşturuyor birleşince kelimeler cümleye. Hiçbir şeyin değişmediği günlerin birbirini takip etmesinin verdiği huzur, hiçbir şeyin değişmediği anlarda bile değişen binlerce
şeyin farkında olmayanların yaşadığı hayat biçimleri. Şimdi anlatmak istediğim bunların olması, oturmama neden olan kağıdın başına, mürekkebin hayran olduğum kokusunu hissettiren, gece yarısına saatin yaklaştığı şu son iki saat kırk yedi dakika ve ilerisi; on ikiye yol alan akrebe yardımcı olan yelkovana bakmak...
Bakmak bazen yaşamı reddettirecek kertede acı...
Öyle ya! Bakmak aynadaki görüntünün onayını almaktan başka nedir ki?
İzdüşümün; izi düşeni onaylaması, işte hayatınızın üstüne kurduğunuz budur. Bunu
böyle söylemek istiyorum, çünkü; aynaya baktığınızda orada olmayanı görenlerimiz çoktur. Ve bu
yüzdendir ki, baktığınızda, nereye olursa olsun, orada olmayanı görmemeye çalışın, sizi
kendinizin izdüşümü olmaktan öteye götürecek olan budur. Bu sizi kendinizle
tanıştıracak olandır. Biliniz ki, aynaya çarpan nefesiniz yaşamın ılıklığını
barındıran buğusundan arınmış olarak yüzünüze geri döndüğünde hissettiğiniz
ölümün nefesidir. İşte tam o anda, aynadaki, bir izdüşümün değil, ölümün
gözleriyle bakandır. Ne mutludur ki ölümüyle tanışmış olanlarınıza; ki sadece
onlar kendi olanlardır.
Şunu da aklınızdan çıkarmayın, sahip olduğunuz tek şey sahip olamayacaklarınızdır.
Sadece onlar terk etmez sizi...
" https://www.youtube.com/watch?v=_SBoYajdSFQ&list=RD0SNoGld-P5M&index=25 "
