Sanki o an bütün şairler seni sevmiş,
Bütün şiirler seni anlatmaktaydı.
Saçlarının denize inat dalga dalga duruşu,
Karşımda, yabancı bakışın.
Bakışlarım, bakışlarını hissedince,
Beynimde hiçbir şeyin izini bırakmayışı...
Uzun, soluksuz, içimi heyecanlandıran bir an.
Umrunda olabileceğimi düşünmek benim hatamdı.
Sonra, hissettiklerimi anlatmaya çalışmak.
Ne yani sevemez miyim seni?
İnsanlar hiç görmediği Tanrı’yı sevebiliyorlarken.
Uzaktan kurulmuş cümlelerim acemi.
Yine de,
Bir sabah seni görebileceğim güne kadar,
Günaydın demeye devam edeceğim...
