Aynı anda aynı şeyleri düşlemek zamanın göreceliğini bozar mı?
Giderken başka bir hikaye bırakmıştı zaman. Kanı akıtılmamış faşizmdir sevmek! Bir gün hayli göreceli bir zaman diliminde, yürürken yolda ya da bir parkın çimleri üzerinde, saate bakmadıkça anlayamayız vakit ne çok geçmiş, severken...
Zaman, Tanrı sustukça hükmünü sürmeye devam edecek!
Ağzımı nefes vermek için dayadığım camın buğusunun ötesinde şehir sisli...
Sevdim! Belki varoluşun; kapladığın yerin, memurların tuttuğu bir evrak dosyasında ismin, hastanede bir akşam üstü kayıt altına alınan sancılı bir annenin gülümseyen yüzü olman, kimi defterlerde anı adına bir kaç sayfa yer alman, başka ellere teslim etmekten korkmam, içindi zamanda var olman.
Milattan sonra 2018'de bir yerde olman. Nesnenin özneyi fethetmesi. Ve hiçbir nesne bir diğerinin baktığı yerde, ötekinin gözünde nerede. Yarısında kaldığımız roman gibiydi hayatımız; bir yerde devam ediyor, zamanlarımız farklı ama şimdilik nasıl olduğuna dair hiç bir fikrimiz yok...
