Nedense gülümsemedim...
Kendi ütopyamı tamamlayayım ve içinde boğulayım istiyorum. Kurduğum dünya, bulunduğumdan daha güzel çünkü...
Bir yazar, yazacağı yazının bir sonraki satırı kadar vardır... Geride kalanlar bir bok ifade etmez. Eğer sonraki satırı yazamazsanız, insan olarak ölmüşsünüz demektir... Diğerlerinden bir farkınız olmaz. Sade. Bir hiç. Mürekkep döküldükçe kağıda, bir de gece ise gün. İşte sihir bu. Bu mükemmeldir. Ölümü yenebilirsiniz artık. Anlıyor musunuz? Aslında körüz ve kör hayatlarımızı yaşıyoruz. Şairler lanetlenmiştir ama kör değildirler; meleklerin gözleriyle görürler hayatı. Dip not: "Sakın bir şair sevme, yazmak için seni terk eder!"
İçki yasağı yüzünden alkolik olanların sayısı gitgide artıyor sanırım. Sadece yasak şeyleri yapmak ister insan çünkü. Bunu tüm o. çocuğu idareciler anlamalıydı şimdiye kadar. Neyse ki bir sigara yakmak kolay. Bir çağ önümüzde ve belli bir saatten sonra uyuşturucu almak, alkol almaktan daha kolay. Nereden geldik bu konuya bilmiyorum ama. Gerçekleri söylemeden edemiyor insan. Düşündüğüm bir şey daha var aslında; Sevmenin simgesel olarak da, gerçek olarak da acıdan başka bir anlama gelmediği... Bu benim düşündüğüm, kendinize yontmayın. Mutlu ediyorsa bu konu, takılıp bana kızmayın yazdıklarımda...
Yorgunum aslında, tek istediğim yüzümü onun kucağına koymak... Başımın üzerinde dolaşan elini hissetmek ve sonsuza dek öyle kalmak.Ve ya bir zamanlar yazdığı iletiler telefonumda işte, onları okumak. Nasıl okuyabileceğimi aklım almıyor yeniden. Bir göğüs havayı solumak için böyle nasıl daralıp genişliyor bilseniz. Aklım almıyor, ondan nasıl uzak kalınır, aklım almıyor. Aklım cidden almıyor... Onu ne zaman uyurken hayal etsem, affediyorum.... Bende tarçın, sende ıhlamur kokusu yürüyoruz başkentin sokaklarında. Hatırlıyor musun? Hatırlamazsın elbette. Çünkü en çok bu hayalimi seviyorum.
Fakat, bu dünyada ne varsa bana karşıymış gibi bir hisse kapılıyorum sürekli. Sorun değil ben dünya denen şeyin varlığı konusunda bile şüphe içindeyken, gerçekten sorun değil...
Neyi neden yaptığını bilmeden, ölüp gidiyor zaten İNSAN bu hayatta....
