Sıradan bir gün geçirelim.
Basit bir şarap. Üç beş liralık. Sokağın sonundaki büfede bulunan en ucuzu.
Alışıldık
bir film. Yıllardır bir çok kez izlediğime şahit olduğumuz. Komik ama gülmeyip artık ezberlediğimiz bir film, birbirimizin bulaşıcı
kahkahasına gülelim ve ben senin o gülüşüne kapılayım.
Film sonunu
getirmeyelim, şarabı yarım bırakıp, koynuma gömülüp uyu. Olsun bu.
Sıradan günün aykırı insanları olmak lükstür.
Avuç içinde ki sıcaklığı
hissetmek, tutup ellerinle sardığında göğsümü.
Kelimelerle anlatılacak bir duygu değil.
Sessizlik... Açık kalmış penceremden hafif bir esinti.
Sonra bir bakmışsın yine aynı film, aynı basit şarap, filmdeki en şapşal
karakter sen, komik ama gülmüyorsun.
Neden? Neden? Neden?
