8 Nisan 2013 Pazartesi

Unutamazsın

Başladığın yerdesin yine. Kendi halindesin fakat göremiyorsun. Sen en umutsuz olduğun yerdesin şu an. Başını bir yerlere dayamış bir şeyler dinliyorsun. Ne dinlediğin umurunda bile değilken, kendinden başka her şeyi dinliyorsun. Herkesi de dinledin zaman zaman. Tekrar şaşırdın, tekrar ağladın, tekrar yenildin, tekrar ettin.Tekrar tekrar. Geçer dedin, biliyorum dedin, yine de geçmedi. Yemedin, yediğin zamanlarda oldu elbette, sigara içtin. Çok... Çok sigara içtin aslında. Yalnız kalmayı severdin... İşte! Yalnız kaldın. Kalabalıkla taştın, çok konuştun, çok sustun, çok gezdin ve çok kapattığın zamanlar oldu odana kendini. Çok uyudun düşünmemek için, hiç uyumadın düşünmek için. Oyalandın, umutlandın, birazcık beklenti içindeydin. Az okudun, sonra çok okudun, çok yazdın, çok fazla yazdın hem de. Hem ona, hem kendine, hem insanlara hem yaşadığın dünyaya yazdın, yazdın, yazdın. Saatlerce, sayfalar bitene kadar değil, kalemin bitene kadar değil, parmakların yorulana kadar değil, içinde ne varsa anlatana kadar yazdın. Bazen çok saçmaydı yazdıkların, yinede yazdın. İnsanlara anlattın, insanları dinlettin, onlara kızdın, ağladın, dövündün, bağırdın, kavga ettin, durmadın, yılmadın. Ta ki en yakınını, en uzağını, en tehlikeli olduğunu, en tehlikeli bulduğunu seçtin. Şüphesiz seçmekte zorlanmadın. Tekrar umutlandın, umutsuzluğa kapıldın. “Beni yalnız bırakır mısınız?” diye yalvardın, nefile duyan olmadı. Anlamazdı kimse zaten senide. Sadece kendi içinde geçerdi bu. Geçtiğini sandığın zamanlar oldu, geçmedi. Ağlamadığını sandığın zamanlarda gözlerin doldu. Özlemediğini sandığın zamanda içinde acıyan bir şeyler vardı. Anlamlandıramadın. Unuttum diyemedin, unutamazdın. Unuttum dedin, yalanladın. Unuttum deyince hatırladın. İnsan unuttuğu şeyin ne olduğu bilmeden nasıl unutur zaten diye düşündün. Haklıydın. Hatırladıkça kanattın kendini. Anılara sığındın, milyonlarca kez hatırladın, hep eksik kaldın. Anıları sevdin, anıları kokladın, onlara baktın, onları öptün. Sonra, kokuları unuttun, sesleri unuttun, fotoğraflara yöneldin. Baktın. Baktın. Çok dinledin, dinlediklerine ağladın, ağladıklarına kızdın. Kızınca bağırdın, bağırırken sesini beğenmediğinden, konuşmak istemedin. Öğrendin, daha çok şey öğrendin, gördün, kaçırdın, kaçındın. Yine başladığın noktaya vardın.

Kafkaesque

Dün gece masumiyeti gerçeklikten silinmiş. Flu, ağır aksak rutin fizik kurallarını reddediyordu bünyem. “ İyi değilim ” diyordum sürekli, ...