27 Ağustos 2018 Pazartesi

Son Diyorum Ama, Sonra

Oysa sevmeyi bilmeyenlerin meyhanesinde çıraklık yapmıştım.
Gece uçan beyaz kuşları sende gördün mü?
Ne güzeller!

İyi akşamlar sayın dinleyen; İnsandan Öte burası!

Bir ses taşıyıp getirdi beni buraya, onca zamandır yazılan satırların arasına. Yalnızca üç-beş sözcükle başlamıştım, o kadar. Bende bu sözcükler kadar yorgunum. Bütün sözcüklerde sen varsın. Bütün sözcüklerde ve hiç birinde...

Belki ancak şimdi verebilirdim yokluğunu cümlelere, geceye, müziğe, şiire, hiç bir yerdeliğe, her şeye, mutlak bir başlangıç olurdu bu.

Her biri birbirinden farklı belki aralarında aynı isme sahip olan insanların arasında öylece oturuyorum. Otuz yılın birikimiyle dolu mazinin, aklımda bıraktığı gölgeye sığınmış, suspus. Aç karnına fincan fincan kahve, sonrasında bira içiyor, inatla bir şeyler yemiyordum. Herkesi rahatsız edecek kadar sigara tüttürüyor, tek bir cümle kuramıyordum... 

Hala tek bir söz edemedim. 

Ayrıntıların farkında olsam da herhangi bir bütünü tamamlamış değilim. Suskunluğum uzun koridorlar gibi, bitmiyor... Gece ilerliyor, içtiğim bira midemi bulandırıyor, çözülüp dağılmaz, keçeleşmiş bir yalnızlık, iki sözcüğün ortasında sıkışmış virgül gibiyim. "Zaman" ve "Sen" aynı anlama gelen iki sözcük oluveriyor. 

Vakti geldi. Kendimi dışarı atmanın, yalnızlığımı kabullenmenin, yalnızlığımla yüzleşmenin. Sözcüklendirerek hayatıma ne yaptığımı görmemin. Saatler boyunca yürümek, kan ter içinde, hava sıcak, kaldırım sıcak, bir süre oturmak. Sende bütün gülümsemeleri hatırlamak, sende kendi hayatımı, sende hayatı sevmek... Yorgun adımlarımda ki kararlılığı ayrı ayrı algılayıp, benimsediğim asla benim olmayacak sana, sonsuz, sonsuz bir an yaratma isteği ile yaşamak. 

Sonra... 

Sayfalardan, saatlerden, duraksamalardan, noktalardan, korkulardan sonra... Asıl şimdi başlıyor. Bir sürü şimdi, bir sürü yarın, bir sürü sonra. Susmak, sonra susmak tamamlayamayacağım yüzlerce yazının geleceğini yaşatmak için, susmak, bir süre daha...


K(a)dına
Adını hep anıyorum
Sözcükler ise; çıplak, kırılgan ve bir soluğun gölgeleri,
Sözcükler; birer yankı, suskunlukla mayalanmış, yeni bir sen doğurmak için

Kafkaesque

Dün gece masumiyeti gerçeklikten silinmiş. Flu, ağır aksak rutin fizik kurallarını reddediyordu bünyem. “ İyi değilim ” diyordum sürekli, ...