Bir hüzün toparlanmış üstüme gitmiyor, 

Öyle başımda bekliyor gri bulutlar

Kimsenin duymadığı bir şarkı kulaklarımda

Usulca bir rüzgar yalıyor ensemi

Durma göğe bakalım, ağlamakta

İyi akşamlar sayın dinleyenler! İnsandan Öte burası...

Bazen günün yorgunluğunu hissetmiyorum. Aklımdan seninle yaşadığımız o güzel zamanlar geçiyor. Sorma bir gülümseme tutuyor beni, alıp götürüyor geri... O zamandan kalan fotoğraflara bakıyorum. Yalnızlık kolay değil... Nasıl diyordu Turgut Uyar, "Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım. Tuttukça güçleniyorum, kalabalık oluyorum." Nerede ellerin, gelsen yeniden, kalabalık olsak ve çekip gitsek... Baksana yağmur yağıyor, gittiğin günde olduğu gibi. 

Bekliyorum ve sonra? Sonra değişmiyor... Yüreğinin yetemeyeceği şeyler istiyorum belkide. Biliyorum insanın kalbi kötü değil, yalnızca küçük, küçücük. İçine fazla bir şey almıyor. Bir de çıkartmışken yeniden ağırlaştırmak istemiyor. Yinede insan düşündükçe düşünüyor, beynini kemiriyor fikirler, olmuşlar, olanlar, olamayanlar, olacaklar, sen, vesaire. Geceleri uyutmuyorlar... İki muhabbetin belini kırabileceği senli zaman aralığı arıyorlar. Bir düşünmek seni, almış başıma gidiyor. Sonra? Sonra? Aklım hür, yüreğim gür, sevgim sonsuz, bir. 

Var ol!