Özlem, Özleyen, Özlenen, Beklenen ve Gitmek… Beklenen daha gelmemiştir; özleyen ve özlenen artık gitmiştir. Özlemek iste görme yeteneğini kaybemeden, görememek. Yani özlem görmek istediğini gidip görememen, gidip görmek istemen, yine yeniden ve tekrar tekrar görmek istemen, yine de görememen...
Özlem nasıl mı belli eder kendini? Özleyen olduğu yerde kalır. Özlenen görülmeyecek kadar uzak kalır kalabalık olmasa bile yanı. Fakat özlenen de dönüp bakar arada bir hala geride mi duruyor diye özleyen. Çünkü özlenen bilir özleyenin geride kalıp beklediğini kendisini. El sallar mı bir gün özlenen özleyene. Özleyen zaten durmaktadır...
Özlem içinde kesindir, yoğun, duru ve dopdolu... Ya özlenen tamamiyle görünmez mi olur. Yoksa görüş alanına ters mi olur. Özlenen dedim ya bir kez el sallasa uzaktan, ne olur...
Ya bir gün özleyen yavaş yavaş yorulmaya başlayınca... Özlenen iyice uzaklaştığında. Geriye bakmadan özleyen, yavaşça, zaten özlem doruk noktasında, özlenenin hiç ummadığı bir anda usulca gitmeye kalkınca özleyen...
Özlemin içeriyi gitmiş olmaksa ve gitmeden önce bir yerde bulunmaksa ne fark eder özleyeninde gitmesi bu koşulda... Özlenen gibi özleyende usulca uzaklaşmıştır artık boşlukta... Gitmenin fark yaratmadığı -özlem boşluğunda- İkisi birden gitmiştir artık kısaca...
-Özlem, gitmiş bir durumdadır.-
-Özlem, durmuş bir gitmedir…-
-Özlem, birdenbire her şey.-
-Özlem, yok olmaktır.-
-Özlem, hep yeniden...-
