9 Şubat 2019 Cumartesi

Ses/sizlik

O kadar  korkuyorum ki her şeyden
Ellerim bir ölümü çağıracak kadar soğuk
Avuç içlerimin terli dünyasında bir atak
Bakışlarım olanca dehşetiyle öfke kusuyor
Kucağıma, ucu açık her çağrı pislik içinde
Zaman zaman anlıyorum olanları
Yer yer parçalanıyorum, her yer zaaf içinde
Dişlerimin arasına gelen her kelime sükut ve kararlılık dolu
Cahil cesaretlerine mi bu öfkem, basıyorum çığlığı
İçimden, ince deli bir ses, parlayıp sönerken

Kafkaesque

Dün gece masumiyeti gerçeklikten silinmiş. Flu, ağır aksak rutin fizik kurallarını reddediyordu bünyem. “ İyi değilim ” diyordum sürekli, ...