Kimseyi istemiyorsun artık hayatında.
Ne bir kelime geçmişten, ne de bir yüz.
Mevsimler gibi sabit değilsin.
Ağlayan bir çocuğa yardım edecek gücün yok.
Mutluluk, senin için çok çok uzaklarda.
Özlüyorsun! Hırçın çocuk, geride bıraktıklarını.
Hiç bir şarkı dindiremeyecek özlemini,
Saklanmayacak, ayrılık içini kanatmaya başladığında.
Geri gideceksin sessizce, geldiğin gibi,
Çok vakit geçirmeden,
Geç kalınmış gözlere bakmak için,
Özgürlüğünün başladığı yere...
Seni sen yapan adamı, kollarınla saracaksın.
Sen küçük kız çocuğu.
Masumiyetini yitirmişken,
Onun yanında kendin gibi olacaksın.
Mutluluk göz bebeklerine kadar saracak,
Yeniden gülmeye başlayacaksın.
Saçlarını elleriyle okşarken,
Rahatça başını yastığa koyup,
Uyuduğunda, mutlu uyanacaksın.
Mutluluğa yeniden sarılacaksın.
Eksik kalan yerin dolacak.
Terk etsen de bir şehri,
Çocuk gözlerin hep mutlu kalacak.
